چهره ها؛ فایل نهایی را شاید در کاشف بخوانید و پیاده شده صوت را در اینجا

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

از دو سال بیشتر است که سرکار خانم لشکری و تیم رادیویی همراهشان زحمت تهیه برنامه چهره ها را میکشند اکثر هفته ها در یک جلسه  دقایقی را با ایشان صرف شرح یک شخصیت در قرآن کردیم. توضیحات کلی در مورد آن شخص، شرحی مختصر بر سوره و آیات انتخابی و نهایتاً نکات راهبردی که از آن شخصیت قابل استفاده بوده است. بیش از 50برنامه شد. که سرکار خانم احمدنژاد این روزها مشغول پیاده سازی آن هستند. عین متن پیاده شده را در اینجا قرار میدهیم. متن ویرایش شده که خیلی متفاوت است را هم در اختیار کاشف قرار خواهیم داد. ان شاالله به تدریج و بعد از آماده شدن دسته های معین شده از این متن ها پیگیری کار کتاب چهره ها را خواهیم کرد. دو نکته دیگر یکی اینکه قرار شده با سرکار خانم مختارزاده پیگیر مجموعه مشابهی با عنوان اشیاء باشیم و ضمناً سرکار خانم کاظم لو نیز پیگیر ویرایش جلسات ختم مفهومی دوشنبه ها هستند. به نظر می رسد از حجم تقریبی ده ساعته از سوره ها امکان دو تا سه ساعت صوت های قابل استفاده وجود داشته باشد فایل هایی که احتمالا برای هنر ادبیات و رسانه مفید واقع شوند.

***

شخصیت های زیادی در کربلا وجود دارند که گزاره های قرانی خیلی خوب میتونند بیانگر این شخصیت ها باشند. چون وقتی این شخصیت ها رو ما باهاشون مواجه میشیم و اعمال و رفتارشون رو میبینیم خیلی خوب نمیتونیم تحلیل کنیم. میایم با دیده های دیگه ی خودمون مقایسه می کنیم. اما وقتی قران در اختیار خود ما باشه، میتونیم این شخصیت ها رو ازشون تحلیل درست تر و دقیق تری داشته باشیم. چون مقیاس قران، مقیاس بشری نیست و خیلی خوب میشه که از این مدخل ورود کرد و شخصیت های قرانی رو شناخت. شخصیت هایی که اگر چه مستقیما اسمشون در قران نیومده اما تمام تار و پودشون و تمام اجزای شخصیتیشون رو قران ساخته. جامع همه ی این شخصیت ها در کربلا وجود مقدس و شریف آقا اباعبدالله الحسین است. البته هر سوره و هر آیه ای از قران میتونه بعدی و جنبه ای از شخصیت ایشون رو به نمایش بگذاره، لکن آیاتی که ما انتخاب کردیم برای جنبه ای از شخصیت امام حسین علیه السلام رو آیات 23 تا 32 سوره ی مبارکه ی قمر هست. ان شالله در قسمت بعدی توضیحاتی راجع به این آیات میدیم و در قسمت آخر هم استفاده ی راهبردیش رو عرض می کنیم.

***

سوره مبارکه قمر سوره ی خاصیه و در اون شدت انذار و امدن قیامت به شکلی تصویر شده که انگار قیامت اومد. ما با چهره ای مواجهیم که بلند شدن و برخواستنش و قیام کردنش فقط و فقط برای خداست. این کجای امر به معروفه؟ این ابتدا و منشا و مبدا امر به معروف و نهی از منکر از اینجا شروع میشه. موضوع وقتی پیچیده تر میشه که این اتفاق در شرایطی تحقق پیدا کنه که آدم ها اثر هم نپیذیرند ظاهرا. یعنی با مردمی صحبت کنی که عین سنگ نگاه بکنند به تو و اثر هم نپذیرند. همه ی این شرایط جمع میشه در آیاتی از قران شریف و عزیز که سوره ی مبارکه ی قمر باشه یعنی آیات 23 تا 32 که به موضوع رویارویی یک پیامبر با این شرایط با قومی به اسم ثمود. یعنی حضرت صالح علیه السلام و ناقه ای که به عنوان معجزه آوردند در رویاروییشون با قوم ثمود:

آیه: طایفه ثمود (نیز) انذارهاى الهى را تکذیب کردند، (۲۳)

آیه: و گفتند: «آیا ما از بشرى از جنس خود پیروى کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهى و جنون خواهیم بود! (۲۴)

-         اگر چنین کنیم خیلی پرتیم، خیلی در گمراهی و جنونیم! مگه عقلمون پاره سنگ برداشته که از یک بشری تبعیت کنیم که مثل ما بشر است!

آیه: آیا از میان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوى هوسبازى است!(۲۵)

-         خوشی زیر دل او زده و از حد تعادل خارج شده است. "أشِر" أشِر به این معناست، و خدا می فرماید که:

آیه: ولى فردا مى‏فهمند چه کسى دروغگوى اشر است! (۲۶)

آیه: ما «ناقه‏» را براى آزمایش آنها مى‏فرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! (۲۷)

آیه: و به آنها خبر ده که آب  باید در میانشان تقسیم شود و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند! (۲۸)

آیه: آنها یکى از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را)پى کرد! (۲۹)

 فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾ 

آیه: پس (بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۳۰)

إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾

آیه: ما فقط یک صیحه ( صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگى بصورت گیاه خشکى درآمدند که صاحب چهارپایان جمع‏آورى مى‏کند! (۳۱)

-         که یه چوپان جمع آوری میکند. این جوری شدند. ببین ما چجوری ما قران رو ساده و سهلش کردیم برای ذکر و فهمیدن. آیا متذکری هست؟

آیه: ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود؟! (۳۲)

این کلیت ماجرای آیات 23 تا 32 است که چند تا ویژگی و نکته ی اساسی توش بود. یکی اقدام یک پیامبر، جناب صالح علیه السلام برای قوم ثمود که به چه دلیل برای اصلاح امتش قیام کرده. این موضوع با کلید واژه ی تهمتی که قوم او به او زدند. گفتند اشِر. یعنی چی رو زیر سوال بردند؟ اصلا اصل قیام او رو زیر سوال بردند.

نکته ی بعدی بحث ابتلا و آزمایشی است که خدا قرار داد. کار رو به سمتی برد که اینها معلوم بشه که اگر حتی پاش بیفته و آبی قرار باشه قسمت بشه که سهمی منفعتی ببرند اینها پایبند به این تقسیم نیستند. که این موضوع هم از جهت دیگه ای یه نسبت و تناسبی با حادثه ی عاشورا داره و عاقبتی که برای اینها پیدا شد که در واقع مثل خاشاک و مثل "هَشِیمِ مُحْتَظِرِ" کاه و اون علف هایی که خشک شده باشه و باد این ور اونور ببرتش، این سرنوشت رو پیدا کردند و چیزی ازشون نموند و جریانی که نبوت داشت و صالح داشت و انبیا داشتن باقی موند و جاری و جوشان. ما در قسمت بعدی نسبت این ماجرا را با قیام اباعبدالله بیشتر توضیح میدیم.

***

همانطور که خدمتتون عرض شد یکی از اهدافی که اباعبدالله الحسین برای قیام خودشون تعریف کردند بحث اقدام به امر به معروف و نهی از منکره و بعد در نامه ای که به محمد حنیفیه میفرستند و در اون نوشتند قید کردند که این خروج من و این قیامی که من کردم نه از سر خوش گذرونی و نه اینکه خوشی زیر دل من رو زده باشه و هر اون چیز دیگه ای که میتونه هر قیامی رو تهدید کنه، از این باب نبود. ضمن اینکه این قیامی که من انجام دادم برای امر به معروف و اصلاح امت جدم. اولین چیزی که در امر به معروف موضوعیت داره و مهمه، اینه که کسی که بر میخیزد برای این اقدام، شایستگی این امر و این کار رو داره یا نداره یعنی دشمن در مواجهه با کسی که در جامعه ی اسلامی اقدام به امر به معروف و نهی از منکر میکنه، اول موضوعی که دست میگذاره روش و به عنوان مقاومت و مقابله در برابر این امر الهی ورود میکنه بهش و سنگ اندازی میکنه، شبهه دراینه که اصلا این بلند شدن تو و قیام تو چه انگیزه ای دشاته. یعنی انگیزه ی این قیام رو و مبدا اون بلند شدن رو زیر سوال میبره. استفاده ی راهبردی که از شخصیت اباعبدالله علیه السلام در بستر سوره ی مبارکه ی قمر و آیات 23 تا 32 میکنیم اینه که بفهمیم و بشناسیم اون مبادی و اون چیزهایی رو که ممکنه یک قیام رو زیر سوال ببره و با اون ملاک و معیار بفهیم که چه قیام هایی مبنای حق داشتند. چه بلند شدن هایی و چه امر و نهایی مبنای درستی داشتند و کدوم هاش مبنای درستی نداشته. امام حسین شخصیتی است و چهره ای است که چهره ی او به این عنوان شناخته می شود که یک قیام کننده چه صلاحیت هایی رو باید داشته باشه برای اجرای امر به معروف و نهی از منکر و اگه چه شاخصه هایی رو نداشت قیام اون مردوده و پذیرفتنی نیست. منطق این ماجرا در سوره ی مبارکه ی قمر توضیح داده شده. نوع شبهات و سنگ اندازی ها در این سوره به خوبی و به زیبایی تبیین شده و در عین حال جواب و واکنش مناسب و پاسخی که به این شبهه مطرح شده  به خوبی اومده به خصوص در آیات 23 تا 32 سوره ی مبارکه ی قمر.

ان شالله که  سوره ی مبارکه ی قمر رو میخونیم. ان شالله که بر اساس این سوره ی مبارکه بر اساس آیات 23 تا 32 در خط اباعبدالله علیه السلام اقدام به امر به معروف و نهی از منکر میکنیم. حقیقتی که اگر در مبدأاش و در صلاحیت قیامش تشکیک وارد باشه و اصل و اساس درستی نداشته باشه یعنی حسینی نباشه، کار درستی میتونه نباشه. و به هدف و نتیجه ی مطلوب نرسه. امام حسین علیه السلام چهره ای است که امر به معروف و نهی از منکر کرد.