بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها
اینها قافیه و ردیف های یکی از غزلیات جناب حافظ است:
کمان ابرو+از آن ابرو.........................با قافیه اول و دوم صحنه جنگ تصویر کرد و چشمش مجروح است و نگران جنگ جهانی است
سایبان ابرو....................................با قافیه سوم ملازم و غلام است در عمارتی زیبا
آسمان ابرو....................................با قافیه چهارم لاغر شده و رنجور از محبت است
میان ابرو.......................................با قافیه پنجم هوشیار است و نکته سنج
چمان ابرو......................................با قافیه ششم مأنوس و در تفرجگاه است
آنچنان ابرو.....................................با قافیه هفتم در حال تخمین و مقایسه است و مفتخر
دلستان ابرو...................................با قافیه هشتم نگران است و اثر پذیر
کمان ابرو.......................................با قافیه نهم در صحنه شکار است و مغلوب و صید شده در حالی که خیلی زرنگ بود
اینها همه وصف چشم و ابروی محبوب است و من در این اندیشه ام که:
انسان چقدر پر معناست
انسان چقدر قدرت تفصیل دارد
محبت چقدر شگفت انگیز است
چقدر حافظ خوب بوده
چقدر در ابراز محبت خلاقیت داشته
طفلک چقدر پدرش در آمده
چقدر خوب اگر کسی شایسته این همه وصف باشد
چقدر خوبتر کسی که این وصف برایش کم است
غزل یاد شده تقدیم به او که این همه برایش کم است:
مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو
رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو
روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو
دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو
تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو
اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو
