بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها
پیش از نوروز و در آخرین جلسه ختم مفهومی مدرسه حمد در سال95مطالبی در مورد غم و غصه گفته شد.
گوینده که قابل نبود اگر حرفی درست هم زده شده باشد، خودم نفهمیدم چی بود. اما بزرگواری متنی نوشتند در مورد آن صوت و امر فرمودند آن را در وبلاگ بگذارم. احساس کردم احسانشان را با بی ادبی بی پاسخ نگذارم....خلاصه امتثال امر شد.
البته در جریان هستم که دوستان دیگر هم ابراز لطف و بذل توجه فرمودند.
سلام.
هر بار که این صوت را می‌شنوم دردها از من دور میشوند
احساس خسارت و حسرت و جاماندن و ...
تبدیل به امید و نشاط و حرکت میشود. فرصت کوتاهیست دنیا و چه فرصت مغتنمی است برای انتخاب کردن انواع خوشبختیهای تمام نشدنی.
و سهیم شدن در تمامی خیرات دست نیافتنی که هر کسی در هر جای عالم از گذشته تا آینده در حال انجام آن بوده و خواهد بود. و سهیم شدن در ماموریتهای باحسن وجه انجام و قبول شده انبیا اولیا صلحا شهدا و ملایکه فرمانبردار خداوند با دعا کردن و همراه شدن با آنها و رضایت داشتن و دوست داشتن همه آنها و افعال و اعمال پاکیزه شان.
دنیا فرصت خوبیست برای دور شدن از خسارت و فقر ابدی
با استفاده کردن از سرمایه تصمیم و عمل و دعا در همه خوبیهایی که دستت میرسد و نمیرسد و خدا دوستشان دارد.
که فاعل الخیر خیر من عمله.
اگر اسم و عنوان و جلوه ای در خور اهل دنیا نداشتیم و نرفتیم راههایی را که روندگانش و ناکامی و سرخوردگی اش بسیار بود
رفتیم و آمدیم و فرو افتادیم و برخواستیم در مسیر سلام و صلوات بر محمد و آل محمد
و راضی شدیم به بزرگ بودن، مطرح بودن و بهترین بودن او
و تلاش و آرزو کردیم در هر نفس و حرکتی سربازی و خدمتگزاری را در رکاب فرزندان او.
لینک صوت:
https://t.me/madresehamd/421
