چکیده ای بر کتاب سوره نوشت بلد
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها
کمی سخت سلیقه شده ام دلم نمی آید هر مطلبی را اینجا بگذارم دیروز که توفیق شد چکیده ای برای کتاب سوره نوشت بلد بنویسم؛ کتابی که بر و بچه های خوشه چینان زحمت آن را کشیدند (به ویژه سرکار خانم قنبریان)، به نظرم آمد متن چکیده کتاب را بشود روی وبلاگ گذاشت.
سوره مبارکه بلد را که می‌خوانی، خود را به سرزمین مقدسی نزدیک می‌یابی که نقشش در زندگی تو معنا بخشیدن به همه سختی‌هایی است که با خلقت تو عجین است. سرزمینی که قداستش از کسانی است که تحمل سختی‌هایشان در راه خدا، یُمن و مبارکی بر جا گذاشته است. این سوره با اصلاح نگاه و بیان تو از سختی، محاسبه‌هایت را اصلاح می‌کند تا هرگز هزینه شدن در راه خدا برایت گران نباشد. این سوره تو را از گردنه سختیِ در بند بودن و ناتوانیِ از بند گسستن و از گردنه سختِ اشتیاق نداشتن و ناتوانی در ایجاد ذائقه، عبور می‌دهد تا پس از این سیر سخت اما مبارک، مطابق رهایی و اشتیاقت، در زمره کسانی قرار بگیری و به کسانی ملحق شوی که آمنو و عملوالصالحات و تواصوا بالصبر و تواصوا بالمرحمه هستند. این سوره سختی هایت را می‌خرد و از آتش نجاتت می‌دهد.
پس چرا وقتی آدم توی سوره است و داره می نویسه انقدر شکوه نوشته های خودش و دیگران را درک نمی کند، تا وقتی که تبدیل به کتاب شود؟
نباید همه ش معجزه ویرایش و صفحه بندی باشد!
یه سوال دیگه هم اینکه: یه بار سر گردان ادبی امام سجاد فرمودید باید آدم جوری باشه که بشه بهش سپرد این سوره، برو تا هفته دیگر چند صد تا متن بنویس بیار...احتمالا بحث تعهد بود.
واقعا میشه برای یه سوره چند صد تا متن نوشت؟
ما شنیده ایم که میشه یک جوری قرآن خوند که هربار یه چیز جدید و سطحی دیگر را بفهمی، اما هنوز شدتش را ندیده ایم!