وقتی سوره نور را بر اساس«موضوع»دسته آیات بخوانی...

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

موضوع، یعنی آنچه وضع شده است؛ هرچیز که صحبت در مورد آن است؛ و از آن باید سخن گفت؛ در موردِ... به آن بر می­ گردد. عنوان و تیتر جهت دهنده است. بر کرسی می­ نشیند؛ سیدِ کلام است. هر چیز که می­ شنویم، گاهی موضوع است و گاهی در مورد موضوع است و تبیین آن است. گاهی میان موضوع و آنچه در مورد آن صحبت می­ شود، ابهام به وجود می­ آید؛ چنانکه خلط می­ شوند. و این خلط آغاز اشتباهات بسیاری است.

سوره مبارکه نور 64 آیه دارد؛ یک مدل منتخب از دسته بندی آیاتش شامل موارد زیر با موضوعاتی که تعیین شده می شود:

آیات 1-10(محدوده مفهوم سوره) + آیات11-34(محدوده موضوع افک) + آیات35-46(گستره هدایت) + آیات47-61(محدوده پذیرش یا عدم پذیرش حکم خدا) + آیات62-63(محدوده مؤمن بودن و مؤمن نبودن) + آیه64(گستره ملک و علم خدا)

شاید بهترین قالب برای بیان موضوعات، خطبه باشد....فکر میکنم نوشته ای که در ادامه می بینید مناسب یک خطابه باشد.

حدس میزنم اگر کسی حوصله کند و همه اش را بخواند به یک حس خوب و یک برداشت مهم برسد:

برداشتی از کتاب تدبر کلمه ای(شاید در آینده طرح چند موشن)

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

دو درس تعریف و بعدش معرفی واژگان سر بحث مورد استفاده قرار گرفته است...الباقی دروس به همان ترتیب کتاب است...

ممکن است جاهایی از دیالوگ خیلی سنگین شده باشد...

رویکرد هنر ادب رسانه دخیل در مثل هاست...

مقدمه ای را که در تعریف تدبر برای کتاب تفکر گفتم را بهتر است نگاهی بیندازیم...

 

حکایت عادیات

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

سوارانی پیش می آیند؛ هماهنگ، هم­ مقصد، هم عمل.

با تمام ظرفیتی که جدیت می­شد،

باجدیتی که هوشیاری و برنامه می­شد؛

با هوشیاری که چابکی و زد و خورد با دشمن می­شد؛

با چابکی و زد و خوردی که غلبه و میانداری و امت سازی می شد.

و با همه اینها که یکجا قسم­ هایی می­شدند برای بیان نقطه ضعفی از انسان؛ کنودی، کندی و ناسپاسی؛ کنود باشی و خودت هم گواه آن، کنودباشی و نسبت به خیر هم خوش اشتها و شدید.

گسل، گسل بسیار عمیقی است، باید علاج شود، باید این شکاف پر شود.

چه چیز می تواند این گسل عمیق را پر کند؟ یک باور! باور به آخرت؛ گرایش به آخرت به اذا بعثر ما فی القبور، برانگیخته شدن از قبرها...و حصل ما فی الصدور و حاصل شدن آنچه در سینه هاست ان ربهم بهم یومئذ لخبیر و یک قاعده و اصل مهم که همه اینها را یکجا رقم زد...

اینکه خداوند نسبت به هر کسی که از قبرها بر انگیخته می­شود و هر قصدی که از سینه افشا و نمایان و معلوم می­شود، خبیر و آگاه به جزئیات است.