تصویر سازی زیبا در روش به وجود آمدن بستر زیبایی ها

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

ائمه(ع) فرموده‌اند نَحنُ المَشیَّه. ماییم مشیت خدا. او برای ما این چنین تقدیر کرده است. وقتی دانستیم او برای ما درست کرده است خیلی راحت می‌شویم. راحت می‌خوری و می‌پوشی و می‌شنوی و خوب هم نگاه می‌کنی. جمال او هم برایت تجلّی می‌کند. پیش از این که نگاه می کردیم خیال می‌کردیم خودمان تهیه کرده‌ایم، زشت بود. از دیشب تا به حال که به نظرمان آمده است او را خدا برایمان بریده است، تماشا دارد.

رفیقانت را خدا و مشیّت برایت بریده است – رفقای خوب را – مخصوصاً شما که همه زیباپسند و رفیق پسندید. همه اینها را خدا و ائمه(ع) برایمان بریده‌اند.
اقرار به مشیّت، تمامی آسمان و زمین را زینت می‌دهد. وقتی که این کار را کردی خودت هم برای ائمه(ع)زینت می‌شوی.

فرمود کُونوُا لَنا زَیناً. ما زنیت و انگشترِ دست و کفش پای آنها می‌شویم. فرمود با جمال و راه و اخلاق خوب، زینت ما باشید. وقتی که دوست، خود را معرفی کرد و ما به او اقرار کردیم زندگی خودمان زینت می‌یابد. اگر زشت‌تر از او کسی نباشد، وقتی که در آیننه نگاه می‌کند مجبور است که بر محمّد و آل محمّد(ص) صلوات بفرستد.

صاحبخانه که دوست، غذا هم که از آن یکی دوست، دوست به دوست خورده است. حال ببین که ما چه کار می‌کنیم. این حکایتِ غذا ظاهری است. غذای معنوی هم این طور است. چرا وقتی که حدیث می‌خوانیم همین که گفته می‌شود قال الصّادق(ع) همه چیز آدمی برای خوردن آماده است؟ همین طور قال الباقر(ع) و ...

حاج اسماعیل

تصویرسازی فوق العاده از جان دادن

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

همان کسی که دوستش دارم، آهسته آهسته دست روی سرم می‌کشد و من هم جانم را می‌دهم و حالیم نمی‌شود. من می‌دانم! آنهایی که اهل محبّت‌اند بی‌سرو صدا جان می‌دهند و متوجه نمی‌شوند. جان دادن از راه محبّت، حالی اهلش نمی‌شود. اگر دستی به اعصاب شما بکشم خودت را آن چنان شل می‌کنی که اگر جانتان را هم بگیرم متوجه نمی‌شوید. این تازه بشر است، همه چیزت را از دست می‌دهی. آیا در راه خدا آدمی این گونه نمی‌شود؟ شما محبّت به خدا و ائمه(ع) داشته باشید و شب و نیمه شب هم انتظارش را داشته باشید، او هم کم کم دیر یا زود خود را نشان دهد، آن وقت آیا جان نرود؟ گفت: او طوری جان ما را می‌گیرد که حالیمان نمی‌شود. یک وقت می‌بینید در شهر و عالم دیگری نشسته‌ایم و داریم یکدیگر را نگاه می‌کنیم.

حاج اسماعیل

از خدای خود که راضی شدید خدا هم از شما راضی می‌شود

دو رکعت نماز که می‌خوانی و عبادتی که می‌کنی، خودت بپذیر. کار خوبی که خدا توفیق انجامش را به دستت داده است، مال مفتی که گیرت آمده است نمی‌خواهی بگویی مفت است، که بگویی خدا داده است و چه زیبا داده است؟ خودت عبادتت را قبول کن. نگو عمل‌های من خوب نیست. در حج، کسی را دیدم گفت التماس دعا دارم. گفتم التماس دعا یعنی چه؟ گفت یعنی حجّی را که آمده‌ام، قبول کند. گفتم خودت آن را قبول داری؟ گفت: نه. گفتم: اگر من بگویم قبول کند مرا هم می‌گیرند. می‌گویند صاحبش آن را قبول ندارد، آیا تو بیشتر از صاحبش دلت می‌سوزد؟ اقلاً اول خودت بپذیر که خدا به تو توفیق داده است و تو را به سرزمین مکّه آورده است، نماز می‌خوانی و عبادت می‌کنی و خدا را می‌خوانی. بگو الهی شکر. چهار پنج بار الهی شکر بگو تا لااقل شیرینی شُکر به لبت برسد، کم کم از خدا ممنون می‌شوی.
دستگاه قلب و جان چنین است. از خدای خود که راضی شدید خدا هم از شما راضی می‌شود، می‌شوید راضیه و مرضیه، شاکر و مشکور. حتی غفران خدا. وقتی استغفار می‌کنید، یقین کنید که خدا شما را بخشیده است. بعد از استغفار، دست به بدنت بکشف بگو خدایا تو را شکر که اذن دادی و استغفار کردم. اگر برای گناه هم استغفار می‌کنی بعد از آن، استغفار به من دادی. چهار شب که روی این کار وقت صرف کنی سر و کارت با خدا خیلی خوب می‌شود. سه چهار شب با او گفتگو کن و رفیق و انیس شو. خدا می‌گوید من انیس مستضعفینم. من گناهکاران را دوست دارم. اِنَّ اللهَ یُحِبُّ التوابینَ وَ یُحِبُّ المُتطهِّرینَ (سوره بقره آیه 222). من کسانی را که در صدد طهارت و طاهر دیدن خود هستند دوست دارم. من کسی را که زیاد توبه می‌کند دوست دارم.
این‌ها وعده‌های خداست که همه راست است. نَفس شما هم که حاضر است. خیلی به آن ور نرو. ابتدا کظم غیظ کن. هرچه زشت آمد در نفس خود نگاه نکن. خدا می‌داند که اگر چند وقت که نگاه نکنی خدا از باطنت محو می‌کند. چطور از مردم محو می‌کند؟ از خودت هم محو می‌کند. اگر آدم عیب مردم را ببیند خسته و کسل می‌شود، از خودش و مردم بدش می‌آید، بدبخت می‌شود و بر روی زمین جایش تنگ می‌شود. همه‌اش بد. همینطور که مردم را می‌بیند سرش را به سوی خودش بر می‌گرداند و می‌پرسد خودم را که می‌بینم چه خاکی به سر کنم؟ گفت: هر جا که از خود زیبایی دیدی کیفش را ببر و هرجا زشتی دیدی چشمت را، هم بگذار و دو مرتبه باز کن. حاج اسماعیل

بوی عصمت

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

از خلقت دوستان آنها کمی بوی عصمت آمده است. فرموده است خُلقوا مِن فاضِلٍ طینتنا وَ عُجنوُا بِماءِ وِلایتنا‌(بحارالانوار جلد 53، صفحه 302) کمی بوی عصمت از آن می‌آید. بوی عصمت، نمی‌گویند خود عصمت است. وقتی که خاکش از بقیه طینت این خانواده باشد و آبش هم آب ولایت باشد که قاطی کرده‌اند و او را ساخته‌آند، آیا از آن بوی عصمت نمی‌آید؟حاج اسماعیل