نا

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

 

به بهانه سوره مبارکه آل عمران

فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمُ‏ْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهَِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْکَذِبِینَ(آل عمران: 61)   

    غیب، ضمیر توست و زیر کسای تو، همه ضمیر تو و  عالم غیب بود که تجسم یافت، چه کسی به جز خداوند غیب را می داند؟ که خداوند، به حکم این دانستن، قرآن را از ضمیرت بر ضمیرت نازل کرد. نزول آیه های خدا، از نای توست که تو  متکلم مع الحقی، همان که او برای اثبات حقانیتش، برگزید. 

 به آب باید انداخت، الفاظ و  واژگان و تعاریف را، تا معانی و بدیع و  صرف و نحو، تطهیر شوند، که چون کلمه ی توحید، برای مباهله، از راه رسید، ضمیر متکلم مع الغیر نمی شناسد، که «نا» متکلم مع الحق است.

کساء را که از سرِ ضمایر برداری و کنار بزنی، نساءنا را فاطمه می یابی، مفرد مؤنث، هی و ابناءنا حسنین هستند مثنای مذکر، هما و انفسنا، علی است.

«نا» ضمیر متکلم مع الغیر نیست، متکلم مع الحق است؛ و نای خدا، نه برای نالیدن، که برای بالیدن به مباهله آمده است.

«نا»، قوّت و نای خداست؛ تکلم اوست،  برای برخاستن،  که خداوند برای قیام، به مباهله کن فیکون کرده است.

«نا» حبل و ریسمان خداست که با اعتصام به آن،  اصبرو و صابرو و رابطو ممکن است.

نا، ضمیر توست، حقیقت محکم خدا، که اگر شکی پیدا شد و متشابهی رخ داد، مع الحق، از مع الغیر جدا شود. و نا، ساحتش از انتساب هر غیری مبراست.

صفحات مکتوم و نجاست گرفته و تحریف شده  تاریخ را، به آب بیندازید؛ سرگذشت ها را  شستشو کنید آنقدر که شفاف شوند، آنچنان شفاف که مع الغیر از مع الحق تمیز داده شود. آل فرعون از آل عمران و زادن و زائیده شدن مریم، از غیر.

و آل رسول خدا، که آل خداست و خدا شناختنش را با شناختن آنها اراده کرده است، باید که تمیز داده شود از هر مع الغیر.

تاریخ را به آب بیندازید تا شستشو کند و شفاف شود آنچنان شفاف که توحید را نتوان انکار کرد، آدم را بتوان دید آفریده شدنش  را که نه پدر داشت و نه مادر، و حجتی محکم شد برای ولادت پسر مریم، تا مع الحق از مع الغیر تمیز داده شود.

تاریخ را به آب بیندازید تا از پس طهارتش  بدر و احد جلوه گر شوند، و دیگر کسی به شنیدن کشته شدن رسول، به عقب باز نگردد؛ مع الغیر نشود.

و آلِ تو همان ضمیر متکلمی است، که مع الحق است و  بازگشت به آن، بازگشت به حقیقت، به ضمیر تو و  نای خداست...

 

 

 

 

روشن باش ای نور!

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه وابیها وبعلها وبنیهاو سرالمستودع فیها

به بهانه سوره مبارکه احزاب

روشن باش ای نور! زلال باش ای شبنم! شور باش ای نمک! وتو ای حقیقت تقوای الهی! ای اطاعت نکردن ازغیر او و   ای تابعیت محض از وحی! ای رشته تار و پودت از توکل! ای نبی! باش! که ساحت مقدس بودنت تجلیگاه یگانه علیم وحکیمی است که خبیر به اعمال است و وکیل بودنش کافی است.[1]

باش که بودن تو، بودن صداقت محض است! وتو ای صداقت محض، به اعتبارمیثاقِ بودن تو ونوح وابراهیم وموسی وعیسی ودیگر انبیا است که خلایق مشق صداقت می کنند![2]

آن مرد ، درسینه قلب دارد! دریک سینه دوقلب وجود ندارد! آن مردصداقت دارد؟[3]

ای پیام آوربلند![4] ای بلندای صداقت! تو از مؤمنان به خودشان سزاوارتر هستی!

مؤمنان به خود صداقت دارند! نبی از مؤمنان صادق تر است! صادق تر از مؤمنان بر مؤمنان اولی است![5]

شانه های کسی که بیت المعمور صداقت برآن آرام گرفته است، ارکان وجودش ارکان قبله ای است که  قبیله مؤمنان روی بدانجا نماز می گزارند و از زمزم نگاه همو که امید به وعده های الهی از آن می جوشد، وضو می سازند![6]

مؤمنان به طوافت ای اسوه نیکو مأمورند تا در جهت تو جهت بگیرند و در مسیر توسیرکنند مسیری که منتهای مقصدش بی نهایت صدق است![7]

از فوج بیشمار احرامیان حریمت، وازخیل محارمت، صادقانه، اهل بیتت رابرگزیدی تا صداقت تمایز مَحرم و مُحرم را از اهل بیتت معلوم کند. که اهلیت بیت تو داشتن را طهارتی تکوینی می باید؛ طهارتی از جنس صداقت و از جنس اراده وخواست الهی[8]! که"انماامره اذا اراد شیئاان یقول له کن فیکون"[9]

دعوت به سوی صدق، شهادت برصداقت، و بشارت وهشدار صادقانه، رسالت آن چراغ نورانی است[10] که تسلیم ودرودش تکلیف مؤمنان است. وچه عجب اگرخدا و ملائکه اش برآینه درود فرستند[11]وچه جای تعجب اگر آزردن وجه الله آزردن خدا باشد و غضب و لعن او را سبب شود.[12]وچون امانت وجودت را آسمان ها و زمین تاب نیاوردند، چقدرظلوم وجهول است انسان ، اگرحریم آیینه را بشکند وحرمت کسا را نادیده بگیرد.[13]

 

---

آیات1تا3سوره احزاب[1]

آیه7احزاب[2]

آیه4احزاب[3]

التحقیق ذیل ریشه نبیّ ومعانی الاخبارمعنی نبیّ[4]

آیه6احزاب[5]

آیه21احزاب[6]

آیه21احزاب[7]

آیه33احزاب[8]

آیه82یس[9]

آیه46احزاب[10]

آیه56احزاب[11]

آیه57احزاب[12]

آیه72احزاب[13]

سفید مشق

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه وابیها وبعلها وبنیها

به بهانه سوره مبارکه مریم

 

  برشرحه شرحه دفتر سینه ات، که سفید مشق رحمت پروردگار توست، کاف وهاء ویاء وعین وصاد، به آیه بودن منصوبند؛ که حروف این دفتر، ازارتعاش تار های حنجر تو، روح می گیرند، آیه می شوند و ابلاغ می گردند.

یاد کن، ندای نیم سوخته شعله ای را، که برای آیه شدن محراب را به  آتش کشید؛ تا در زبانه هایِ آیه هایِ درگرفته در محراب، اسمی بی سابقه، یحیی شود.

کودکی به رسالت منصوب خواهد شد و کتاب را به قوت خواهدگرفت تا حکایتش رسیده شود و به شیرابه و شهد زبان تو، شیرین گردد.که در بوستان کلامت، میوه ها به ابلاغ منصوبند.

کلمات روزه سکوت می گیرند تا از مکان شرقی لبانت، آنجا که روح، تمثّل می یابد و نخل خشکیده، رطب تازه می دهد، و از زیر پای خورشید، چشمه ای شیرین جاری می شود، دیگربار، بندگی اشراق کند! «انی عبدالله ءاتانی الکتاب وجعلنی نبیّاً».

آیه های این دفتر، چون زبان صدق تو را برافراشته و بلندمرتبه دیدند، اینچنین ساقه کشیده اند، اعراب ها درمسابقه ذکرشدن توسط تو، منصوب شدند، از آن زمان که درکتاب، به ذکر ابراهیم(ع)امر شدی، هیچ سنگی نتوانست، او را تهدید کند؛ و شاخسار پرمیوه توحید را، از سنگ رهگذران، باکی نیست.

برشرحه شرحه دفترسینه ات که سفید مشق رحمت پروردگار توست، ندای کوه نیز، همچون ندای زکریّا ویحیی ومریم وعیسی وابراهیم واسحاق ویعقوب،شنیده می شود.که جانبِ طورِاَیمن، مکانی شد تاموسی(ع)درآنجا، جانت رافریادکند وچون کوه فریادش را تکرار نمود؛ صداقتش حس شد وپژواکش را شنیدی. ذکرتلاقی دو برادر اگرموهبت نام گرفت، دلیلش بازخوانی این دفتربود؛ بازخوانی حکایت تو و برادرت. پیش از این نیز زکریا به آتش خیمه های آل تو، عطش ندای آل یعقوب گرفت.

اسماعیل به صداقتِ وعده، یاد می شود؛ وامرکردن اهلش به نماز وزکات ثبت می گردد؛ چرا که بازخوانی حکایتش از زبان تو، بازخوانی حکایت تو واهل بیت توست. و پیش از این، مریم به فشارکنایه های دیوار ودر،  ذکر« یا لیتنی متُّ قبل هذاوکنت نسیاًمنسیّا» گرفت.

وادریس که در این کتاب، به صداقت ونبوت یادمی گردد ورفعت و مکان بلندش، مورد اشاره قرار می گیرد، بازخوانی علوّی است ازآل تو که هرکه مودّت نداشت، آن را نشنیده گرفت.

ونشنیده گرفت؛ رحمانیت خداوندی را،که رحمتش از ارتعاش تارهای حنجر تو، حالت رحیمیت می گیرد؛ که، هر پیامبری از ذریّه آدم وآنان که با نوح برکشتی نشستند وآنان که از ذریه ابراهیم واسرائیل بودند؛ به اعتبار این ارتعاش، اولئک الذین انعم الله هستند که،«اذا تتلی آیات الرحمن خرّوا سجّداً وبکیّاً».

فریاد باش

بسم الله الرحمن الرحیم

                       اللهم صل علی فاطمه و ابیهاوبعلها وبنیهاو سرالمستودع فیها 

  

به بهانه سوره مبارکه توحید

فریاد باش[١]تاکوه ها تکرارت کنندوانعکاس وجودت راصخره ها در آغوش گیرند!چون باد هیاهو باش[٢] تادرصفوف درختان بپیچی وهمنوا با برگ هادر رکوع شاخه هاوسلام دشت هاسهمی داشته باشی!

خروش باش[٣] تا همنوا با وجودت،دریا بخروشد،چشمه بجوشدورعد تسبیح کند!فریاد باش که فریاد بودن تویاد کردن از اوست!چرا که تو حلقوم آفرینشی مؤذن مأذنه کائنات!تو بانگ آن بی نهایتی،نغمه گر حیرت ودلدادگی[۴]اندیشه حیرانت وآیینه خِردت، هرچندخُردتراز آن است که جلوه گرذاتی شودکه در مقابل احدیتش،احدی به حساب نیاید[۵]،لیکن اندیشه باش که اندیشه بودن توفریاد توست!وفریاد تو یاد اوست!فریاد تو فرّ یاد توست،گوهر بودنت،ناله فقر وجودت،ووجود دلداده وسراسر نیاز یک فریاد چیزی نیست،جز اظهار عطش به آن ذات صمد[۶]!فریاد تو یاد اوست بانگی که زائیده ارتعاش تارهای بی مقدار نیست،فریاد آن وجودی است که سر چشمه هاحقیر تر از آنند که اویی را بزایند،که اونیازی به زائیده شدن وزادن ندارد![٧]

فریاد تو یاد اوست یاد او که بی همتاست[٨].

---

١ ترجمه ای از کلمه قل

 ٢ ترجمه ای ازکلمه قل

 ٣ترجمه ای از کلمه قل

 ۴اشاره به مفهوم ریشه اله

۵ اشاره به آیه قل هوالله احد

۶اشاره به آیه الله الصمدواینکه فریادهر بنده ای ابرازنیاز وصدا کردن خداوند است

 ٧اشاره به آیه لم یلد ولم یولد

٨اشاره به آیه ولم یکن له کفوا احد

سال هزار و سیصد و خمینی.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها وبعلها وبنیها

آنقدرنسبت روی تو با ماه بدیهی می­نمود که در شهر شایع شد خدا هم روی هر صفحه ای خمینی

تصویر می کند و درود بر خمینی شعار خداست.

 نامِ تو و تصویرِ تو شعار خدا بود و خدا هم با همین شعار انقلاب کرد و طاغوت را به زیر کشید و این

چه عجب که تو هم به روح الله و هم به موسی منسوب بودی.

هرکس درنسبت تو با انبیاء تردید دارد می­تواند شناسنامه­ات راببیند آنجا که مصطفوی ثبت است.

در عجبم ای روح الله موسوی مصطفوی چگونه برخی که ادعای رویت تو را در جرمی فضایی محتمل

می­دانستند نمی توانند چهره ات را  در روی ماه نائبت نظاره گر باشند.

 بآری دمیدن تمثال عکست گویی انشقاق ماه بود که این چنین دهشتنتاک جلوه کرد که البته پیش از این

شق القمر را می توان در همان نمازجمعه ای که  ماه بدن ناقصش را به معرکه آورد رصد نمود.

ماه دستی را که به تاسی از عمویش قلم شده بود پیش آورده بود تا حکمتی بالغه را بر صفحه تاریخ بنگارد.

 هنوز هم از پس این همه سال نمی توان تصویر و نامت را به بازی گرفت که هیبتش مجالی به فتنه گری

 نخواهد داد و بساط بوزینگان اموی را برخواهد چید آن چنان که بساط پهلوی را برچید.

 این روزها پس از سالیانی متمادی شنیدم که در حضور نائبت باز هم ستاره ها فریاد می زدند:"روح منی

 خمینی بت شکنی خمینی." گویی ستاره ها  اشراق دوباره روحشان را از تو نوید می دادند

 و تبرِ شرک شکن تو را در کلام امامی می دیدند که مثلِ تو بنای سازش با ظلم بزرگتر را ندارد.

باز هم می توان عکسِ تو را در ماه دید که  ماه تمام قامت ایستاده است و مدِ با شکوهش با رمز لبیک

یا خمینی اقیانوس را به آسمان اتصال می دهد.

 بازهم می توان استغاثه های نوح گونه تو را در ماه مشاهده کرد که سیلاب از پس انذارِ ماه بلا گردانت

 حالتی شبیه جنون می گیرد.

 باز هم می توان شکوایه های روح گونه تو را در ماه مشاهده کرد که باد از پس انذار ماه ریشه های ظلم

را جابجا می کند و روزگار منحوس گردنکشی را در می نوردد.

باز هم می توان دلواپسی های صالح گونه تو را درماه شاهد بود که صاعقه از پس انذار ماه گم شدن

 ولایت فقیه را بر نمی تابد.

 باز هم می توان غیرت و اضطرار لوط گونه تو را در ماه به نظاره نشست که بارانِ رجم ازپس اتمامِ حجت

ماه شکستن حرمت میهمان را تحمل نمی کند. و اگر آل فرعون بخواهد انذارماه تو را تکذیب کند این بار

نیز همچو ن عصر موسی گرفتار خواهند شد.

 آری ماهِ تو به چشم برهم زدنی می تواند به اذن خدا اعجازی باشکوه و پرهیبت کند.

قطعا شکوه ماهِ تو را متقین خواهند دانست آنروز که عکسش را در کنار عکس تو در نهرهای بهشت ببینند.

 

برگرفته از سوره مبارکه قمر