میان این دوازدهم تا آن بیست و دوم
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها
کوتاه و مختصر اینکه، وقتی دوازدهم بهمن ماه سال پنجاه و هفت حضرت امام روح الله موسوی خمینی(ره) به ایران تشریف آوردند و آن سخنرانی محکم را در بهشت زهرا(س) ایراد کردند، تا روز بیست و دوم بهمن، هنوز انقلاب به پیروزی نرسیده بود. دهه فجر ده روز نفس‌گیر تا یکسره شدن وضعیت حکومت بود. می‌شد این دهه، دهه نباشد مثلاً هفته باشد یعنی هفت روز طول بکشد تا سقوط حکومت پهلوی و اداره و زمامداری جامعه توسط امام خمینی، میتوانست ده سال طول بکشد. هر چه بود ده روزه تمام شد اما به این احتمال توجه کنید که آغاز دهه فجر ظهور مهدی(عج) همان شروع دهه فجر خودمان باشد، یعنی دوازدهم بهمن پنجاه و هفت؛ با این فرق که بیست و دوم بهمنش چندسال طول بکشد. اگر این طور باشد، در مقام تحلیل -و نه ادعاهای غیر عادی و عوامانه- اشکالی ندارد که ظهور انقلاب اسلامی را ظهور حکومت مهدی(عج) بدانیم، الّا اینکه آنچه بعد آن در حال اتفاق افتادن است همه تحولات طبیعی یک دهه فجر است. چه احمق بود کسی که بعد از ورود امام خمینی(ره) فقط به این دلیل که پیروزی قطعی ده روز طول کشید از انقلاب نا امید شد و چه احمق است کسی که بعد از اعلان ورود امامت به فرودگاه مهرآباد و طلوع درخشش مهدی(عج)فقط به خاطر چند روز به درازا کشیدن مبارزه، قافیه را ببازد و صحنه را خالی کند. در این زمان که شاید خیلی ها سختشان بیاید می‌گویم دهه فجر عید منتظران مهدی(عج) عید بهره‌مندی جامعه ما از توفیق مبارزه و جهاد در راه خدا. عید سپرده شدن مسئولیت تبلیغ دین به ایرانیان و عید بهره مندی مستقیم از نایب امام زمان(عج) و عید ظهور امام زمان(عج) بر همهگان مبارک.
مهین سادات چاوشی