عرض ارادت به ساحت(الذی) در سوره مبارکه ملک، کسی که رحمان است
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها
داشتم فکر می کردم اگر در دایره واژگان «کسی که» را نمیداشتیم چه میشد؟ کسی که، انگار خودش پاسخ یک پرسش است پرسش چه کسی؟چه کسی این کار را کرده است؟ سراغ چه کسی را باید بگیرم با چه کسی موضوع را مطرح کنم؟ و...
اگر هدیهای را دریافت میکنیم، بیاختیار می پرسیم چه کسی این هدیه را داده است؟
در وحشت و تنهایی هیچ حقیقتی به اندازه تصور یک کَس، آرامش بخش نیست
کسی اگر نبود ملاقات معنا نداشت
کسی اگر نبود، مأنوس شدن معنا نداشت
کسی اگر نبود همه بیکس بودیم
کسی اگر نبود یاوری نبود
کسی اگر نبود، من تو او ما شما ایشان معنا نداشت که هر ضمیری مرجع میخواهد و هر موصولی به صلهای برمیگردد!
کسی اگر نبود هیچ چیز نبود....
که همه چیز آثار کسی است
عالم پر است از آثار کسی که...
فرمانروایی همه چیز به دست اوست که فرمانروایی درک کسی است دارای تسلط در مقیاسی وسیع
مرگ و زندگی را آفرید تا میدانی برای اعمال ما باشد که احسن عمل عرصه تجلی نیکوترین کس است
کسی که آسمان را با تمام مراتبش خلق کرد تا بالارفتن و پایین آمدن خلق شدن و به کمال رسیدن معنا داشته باشد که تدبیر بی نقص آسمانها عرصه تجلی کامل ترین کس است
کسی که کَس بودن را به هیچ روی دریغ نمیکند. و این گونه بودنش یعنی که رحمان است. کسی که رحمان است.
وقتی که پذیرای القای ذکر شده باشی باید این کسی که ها...بشود همراه تا ذهنت وتا قلم و کاغذت...
نفستان گرم..